Een minder leuke dag vandaag.

 Al een week heb ik last van een soort darmontsteking.Vreemd genoeg zijn de meeste ongemakken s’nachts en in de voormiddag. Na een hele week streng dieet en het innemen van antibiotica blijven de ongemakken niet achterwege.

Nu begint het verhaal: Aan onze “ kotmadam “vraag ik waar ik een dokter kan raadplegen. Helaas begrijpt onze bezorgde “kotmadam” weinig Engels. De 15 jarige zoon  Ahmed wordt erbij gehaald.

 Eerst een woordje uitleg over de zoon:15jaar goed Engels sprekend, alles draait hier rond deze jonge man. Ahmed  is tolk, lost alles op wat met computers te maken heeft en hij weet in elke omstandigheid raad.

Vervolgens wordt opa erbij gehaald, opa zal ons naar het ziekenhuis brengen. De jongen gaat mee als tolk. Bij aankomst in het hospitaal onderhandelt  opa met de “receptie” van de kliniek. Ontgoocheld deelt hij ons mee dat ze hier geen toeristen verzorgen. Gelukkig herinnerd hij zich dat hij in een andere kliniek een relatie kent die ons zeker zal helpen!

Een paar km verder komen we aan in het volgend ziekenhuis. Daar hebben we meer succes! Ik word als een koning behandeld. Meteen belanden we in het “ kabinet” van de dokter. Vijf dokters zitten daar klaar. Geen enkele dokter spreekt een woord Engels, maar we hebben onze tolk bij!

Na het aanhoren van mijn klachten start er een zwaar beraad. Ze besluiten mij hier een voormiddag te houden, mij baksters te geven en ik zal tegen de avond bijna helemaal genezen zijn! Ik word op een bed gelegd ( in een soort dagkliniek)en de tv wordt aangezet (de Olympische spelen).

Met de steun van mijn vriendin, en twee verplegers die geen voet van mijn bed wijken onderga ik het hele gebeuren.

Vervolgens mag ik weer naar het zelfde kabinet gaan. Waar de dokters nog geduldig op dezelfde plaats zitten. Nu wordt er beraadgeslagen over wat ik zal moeten betalen. Ze betrekken ook Ahmed  in hun onderhandeling. Wij begrijpen geen woord van wat er gezegd wordt.

De betaling : Aarzelend tikken ze op hun rekenmachine het cijfer 40.000 sum (€ 11) . Kan ik een ziektebriefje krijgen voor de verzekering en voor het geval dat ik moet terugkomen vraag ik? Ziekte briefje ??? daar hebben ze nog nooit van gehoord. Dan maar vragen om een ziekenhuisfactuur. Ziekenhuisfactuur wat is dat ??? Ten slotte waag ik het erop of ze  een beschrijving willen geven van het spul dat ze in mijn arm hebben gespoten. Dat krijg ik wel maar in Uzbeeksgeschrift. Weer werk voor Ahmed!

Daar ik mijn echtgenoot niet wil ongerust maken mail ik alle gegevens door naar onze dochter Sophie. Op haar beurt gaat zij met alle gegevens naar haar huisdokter. Van die dokter krijg ik (per mail) een hele vragenlijst die ik moet invullen. Nog even later krijg ik een lijst met wat ik mag en niet mag innemen. De dokter is ervan overtuigd dat de baksters een  goede beslissing waren, en dat ik eigenlijk al aan de eindfase ben van het genezingsproces.

Dank aan: Bart en Sophie, Lut voor haar steun, Ahmed, de “kotmadam” en de opa alsook het ganse team in het ziekenhuis en niet te vergeten de dokter van het thuisfront.